جنگ فرهنگی در رسانه
سینما و
تلویزیون نقش بسیار مهمی در جذب مخاطب دارند و بازیگران بسیار تاثیر گذارند.
امروزه علاوه بر
پخش فیلم‌های تکراری از شبکه‌های مختلف، شاهد پخش فیلم‌هایی هستیم که دست کمی از
فیلم‌های غربی ندارند. فیلم‌هایی خالی از محتوا و مفهوم که بیشتر از اینکه به درد‌ها
و معضلات اجتماعی بپردازد و راه حل بدهد، بر درد‌ها می‌افزاید. همه چیز را بسیار خوب
جلوه می‌دهند. تجمل و زرق و برق را نمایش می‌دهند و می‌گویند همه چی عادیه!
محتوای فیلم
نامه‌ها پر است از کلمات نا‌جور و مستهجن و هم چنین تلفیق شده با آهنگ و… بازیگران از ایفای نقش
در این فیلم‌ها ابایی ندارند. به قول خودشان بازی است و با دنیای واقعی فاصله
دارد. در حالی که نمی‌دانند یا نمی‌خواهند بدانند که بازیگران و چهره‌های برجسته
سینما الگو هستند برای بیننده‌ها و باید در رفتار خود دقت کنند.
نمی‌شود بازیگران
در دنیای واقعی ۱۸۰درجه با نقش خود فاصله داشته باشند. مثل سریال پدر، سوال این است:
آقای کارگردان شما که فیلم می‌سازید برای قشر جوان که آموزنده باشد، پس چرا روی
بازیگران خود تاثیر نگذاشته‌اید؟ کجای کار می‌لنگد؟ ضعف کار چیست؟
البته این شامل
همه‌ی فیلم‌ها نمی‌شود. هستند سازندگانی که در عرصه‌ی فرهنگ اسلامی نفوذ کرده و در
این زمینه به فعالیت پرداخته‌اند و اثری جاودان و به یاد ماندنی خلق کرده‌اند.
فضای سینما با تلویزیون فرق دارد؛ تلویزیون بیشتر مورد توجه عموم است. اگر فیلم‌هایی
که در آن جا به نمایش گذاشته می‌شود محتوای لازم را نداشته باشد، مطالبی که باید
در دنیای روز یک جوان و یا یک فرد در جامعه بداند به فراموشی سپرده می‌شود، چرا که
فیلم یکی از ابزار‌های قوی برای ارسال پیام است و پولی که صرف ساخت فیلم‌های بی‌محتوا
می‌شود نیز هدر می‌رود.
هم چنین در فیلم‌های
که به ظاهر مدافع حقوق زنان است ولی وقتی ریز می‌شویم، می‌بینیم که از جریان فمنیستی
نشات می‌گیرد مثل برخی از فیلم‌هایی چون “ملی و راه‌های نرفته‌اش”، که این
فیلم شخصیت مرد داستان را بسیار بد جلوه داده به طوری که بیننده احساس نفرت می‌کند
و این یکی از مباحثی است که در فمنیسم بیان می‌شود (مرد در زندگی زن نقشی زاید دارد).
در واقع فمنیست‌ها چهره‌ی مرد را انزجار آور، قدرت طلب جلوه می‌دهند و هیچ گونه سازشی
در بین زن و مرد نمی بینند و خب این مسائل و دیدن اینگونه فیلم‌ها خود آسیب‌های زیادی
را در پی دارد.
ما از فیلم‌های هالیوودی جلو زده‌ایم! عشق‌های مثلثی، خیانت،
دروغ و …را در فیلم‌هایمان رواج داده‌ایم که از دستورات اسلام دور است. بهتر است
منابع‌مان را که از آن‌ها برای ساخت فیلم الگو می‌گیریم اصلاح کنیم. در راستای تحقق
اهداف انقلاب گام برداریم نه اینکه با تولید یک کار تیشه به ریشه‌ی انقلاب بزنیم.
باشد که در این
راستا قدم محکمی برداریم.
لیلا زارعی
تحریریه نشریه هم شاگردی
اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاهتان را بنویسید