چرا تشکیلات؟

از توصیه­های همیشگی خانواده­ها به
فرزندان هنگام رفتن به دانشگاه این است که: “به سراغ تشکل­ها و مجموعه­های
سیاسی و فرهنگی نروید و بچسبید به درس و دانشگاه!” درست و غلط بودن این مطلب،
موضوع اصلی بحث ما نیست؛ بلکه در این ستون، در این شماره و شماره­های بعد می­خواهیم
در مطالبی کوتاه با پاسخ دادن به چند پرسش اساسی پیرامون تشکل­های دانشجویی و
فعالیت در آن­ها کمک کنیم تا شما بتوانید با یک نگاه و شناخت صحیح در مورد این
مسئله تصمیم بگیرید.

در ابتدا می­پردازیم
به بنیادی­ترین مسئله که چرایی وجود تشکیلات و سازمان­ها می­باشد. بدون شک، سازمان­ها
و تشکیلات با این پیچیدگی­ها و ساختارهای متنوع و متفاوت، حاصل پیچیده­تر شدن
فرآیندهای اجتماعی به ویژه در دو قرن اخیر هستند. در این جا ما از کنار سازمان­های
دولتی عبور می­کنیم؛ چرا که آن­ها محل بحث ما نیستند و به سراغ سازمان­هایی با
عنوان سازمان­های غیرانتفاعی و مردم نهاد می­رویم که شامل طیف بسیار گسترده­ای از
مجموعه­ها از احزاب سیاسی گرفته تا مجموعه­های خیریه، گروه­های فعالین اجتماعی تا
تشکل­های دانشجویی شده که توسط مردم ایجاد می­شوند. که وجه اشتراک همهء این مجموعه­ها
این است که گروهی از مردم در آن­ها با یک هدف خاص دور هم جمع شده­اند. 

این دور هم جمع شدن
افراد مختلف برای آن­ها مزیت­هایی را فراهم می­کند که مهم­ترین آن ایجاد قدرت
تأثیرگذاری بیشتر می­باشد، زیرا هنگامی که شما به تنهایی می­خواهید کاری را انجام دهید
با ظرفیت­های محدود خود مواجه هستید اما تشکیلات این امکان را فراهم می­آورد تا
شما بتوانید از پتانسیل­های دیگران نیز استفاده کنید و در نتیجه، کارهای بزرگتری
را انجام دهید؛ و از طرفی دیگر حضور در یک مجموعه به شما یک هویت جدید می­بخشد که
شما از این پس می­توانید خود را با آن معرفی نمایید.

برای مثال هنگامی که
می­خواهید مطالبه­ای را از یک مسئول انجام دهید؛ وی در مقابل خود یک فرد را نمی­بیند
بلکه یک مجموعه از افراد را می­بیند که خواستار تحقق یک مسئله هستند.

در این­جا
به منظور جلوگیری از طولانی­تر شدن این نوشته در شماره­های بعد به ادامه این موضوع
پرداخته و سعی می­کنیم به سؤالاتی همچون چرایی فعالیت در مجموعه­های دانشجویی
بپردازیم.