دارایی فرهنگی ام را مدیون آموزش و پرورش هستم
رضا رسولی نویسنده است و تاکنون ۱۳ عنوان کتاب از او در گستره ی هنر و ادبیات منتشر شده است. کتاب هنر برای حقیقت با موضوع مطالعات هنری و رمان های سه راه سرگردون و شهنواز از جمله آثار اوست. رسولی در هر سه مقطع تحصیلی از کارشناسی تا دکتری دانش آموخته ی رشته ی حقوق است و امسال دهمین سال تدریس در دانشگاه را آغاز کرده است.
او بیش از دو دهه است که در دستگاه های فرهنگی کشور سابقه ی خدمت و مسولیت دارد. از جمله سوابق اجرایی او می توان به معاونت ارتباطات و امور بین الملل سازمان بسیج هنرمندان ومدیر عاملی موسسه ی فرهنگی رسانه ای آفتاب مهر و مدیریت روابط عمومی سازمان خبرگزاری جمهوری اسلامی اشاره کرد.
آن چه می خوانید حاصل گفتگوی یک ساعته ی ایشان با پایگاه رسمی اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان در اولین روزهای ماه مهر است.
-چرا نویسندگی را انتخاب کردید؟ و چرا سبک انقلابی؟
نویسندگی یک موضوع ذوقی بود؛ چیزی را که امروز دارم از سابقه فرهنگی و آموزشی و ادبی، سواد، انتشار کتاب ها و…بعد از مادرم ، مدیون آموزش و پرورش هستم. در زمان ما معلمان فوق العاده بودند .الان چون دانش آموز نیستم، نمی دانم.نمی خواهم قضاوت بکنم ، این که می گویم در زمان ما معنایش این نیست که الان نیستند، الان من دیگر دانش آموز نیستم.در آن زمان ها جنگ بود و امکانات کم بود، پول نبود ولی معلمان عاشقانه و با تمام وجود تلاش می کردند هم برای آموزش ما و هم برای پرورش ما.به همین دلیل نویسندگی برای من یک موضوع ذوقی بود که اولین بار در مدرسه مان یک مسابقه ادبی برگزار شد (مسابقه ی داستان نویسی که من چهارم شدم) تا مسابقات کشوری پیش رفتم و هرچه بزرگ تر شدم نویسندگی برایم به موضوع جذاب و مهمی تبدیل شد تا در نهایت امروز که به چشم یک ابزار مناسب برای انتقال فرهنگ و معارف اسلامی، انقلابی و ملی نگاه می کنم.
قالب کتاب هایم متنوع اند؛ ۱۳ عنوان کتاب دارم.
از ۱۳ کتاب سه عنوان آن را ناشران وابسته به وزارت آموزش و پرورش منتشر کرده اند.
کتابی زندگی نامه ی شهید قاضی طباطبایی ومجموعه داستان سخاوت سرشار را انتشارات مدرسه و داستان بلند سلام بر سحر را سازمان مرکزی انجمن اولیا مربیان منتشر کرده اند.
ما دچار دو نوع آفت شدیم .آفت اول ؛ ما سال ها دنیای غرب را از این بابت شماتت می کردیم که در جامعه ی آنها نظام کاپیتالیستی یعنی اولویت و اصالت بازار و پول و سرمایه غلبه دارد؛ ولی ما الان خودمان داریم اسیر مناسبات جامعه کاپیتالیستی می شویم .
دوم:وقتی بازار و پول و سرمایه حرف اول را می زنند آن موقع شما فیلم سینمایی هم بخواهید بسازید می شود مثل خیلی از فیلم هایی که ساخته شده است. به هر قیمتی گیشه، به هر قیمتی مخاطب بیاید بلیط بخرد،شوخی های زشت .،رفتار زشت . برای تهیه کننده و کارگردان مهم نیست، آنها فقط پولشان را می خواهند اما وقتی ما shift paradaim بدهیم ، چون الان در یک گفتمان و پارادایم غلط قرار داریم ، اگر بتوانیم هنر به خرج دهیم و گفتمان خود را عوض کنیم هم فرهیختگان ما مثل نویسندگان و کارگردانان سینما و تلویزیون ما و هم مخاطبین ما ذاِیقه شان عوض می شود و این فیلم های سبک و سخیف در سینمای ما ساخته نمی شود.
و دلیل سریال های کم مایه در تلویزیون این است که از درون مایه ها و بن مایه های ایرانی و اسلامی خودمان به صورت دقیق و کامل و گسترده استفاده نمی کنیم .به همین دلیل مجال دادیم به انواع اندیشه های انحرافی که از دنیایی غیر از ایران اسلام وارد اسلام می شود و ما به عنوان مضمون فیلم های خودمان استفاده می کنند.
رمان سه راه سرگردون بنده درباره ی فساد، معضل آقازاده ها، گرفتاری های اداری و مشکلات اجتماعی و… است. به یکی از تهیه کنندگان هم رمانم را دادم و ایشان هم خوششان آمد ولی هیچ اقدام عملی که این رمان به فیلم نامه تبدیل شود انجام نگرفت.این به فضای سینما و تلویزیون ما برمی گردد ما هنوز حرفه ای نشدیم.کشور های اروپایی و کشوری مثل آمریکا که بزرگترین مرکز فیلم سازی جهان درآنجاست،رفتار حرفه ای دارند. به این معنا که یک بخش عمده و قابل توجهی از تولیدات محتوایی شان مثل فیلم نامه ،مبتنی بر اقتباس است.یعنی رمان ها و کتاب های خوبی که قابلا چاپ شده را بررسی می کنند و بر اساس سیاست هایشان رمان ها و کتاب های مورد نظرشان را می نویسند.
در کشور ما موضوع اقتباس جدی گرفته نمی شود.اگر می شد این همه کارگردان و تهیه کننده سراغ آثار انقلابی می رفتند و درنمایش وسینما استفاده می کردند.
-پیشنهاد شما به دانشجویان در مقابل جریان فرهنگی رسانه ها چیست؟
دانشجو باید تحول خواه باشد.اقتضای نشاط و شادابی و جوانی اش است.دانشجو حرکت پویای رو به جلو دارد، دانشجو باید وضعیت موجود را قبول نداشته باشد. باید بداند با آرمان ها خیلی فاصله داریم وبا دیدگاه مثبت مطالبه گر باشد.
دانشجو ها باید خودشان دست به کار شوند، افرادی که رشته هنر هستند یا اصلا افرادی که رشته هنر نیستند ولی ذوق هنری دارند و اثری خلق کنند.
خود دانشجوها که توان نوشتن دارند با خواندن و نوشتن و با شرکت در کلاس های تخصصی توانایی خود را افزایش دهند. که همزمان که دارند رشته ی دبیری می خوانند یا هر رشته دیگری به عنوان نویسنده اثر تولید کنند.
-آیا هم چنان علاقه دارید با موضوعات انقلابی واسلامی کتاب بنویسید و آیا به این دلیل در این زمینه می نویسید چون مخاطب دارد و از آن استقبال می شود؟ اثر جدیدی هم در دست انتشار نگارش دارید؟
بله هم چنان علاقه مند هستم. در حال حاضر مجموعه خاطرات دوران فعالیت اداری و مدیریت م را در دو دهه ی اخیر با عنوان رییس بزرگ در دست نگارش دارم و یک موضوع هم درباره ی مدافعین حرم در ذهنم دارم که ان شاالله به زودی آن را خواهم نوشت.
دلیل نوشتن در این زمینه الزاما فقط جذب مخاطب نیست، معرفی الگوها و نمونه های جامعه که شهدا هستند و کسانی که جوانی و پول و ثروت و قدرت خود را فدای مردم و فدای انقلاب اسلامی کردند ،الگوهای مناسبی برای جوانان ما هستند..جامعه ی ما نیاز به ایثارگر شدن دارد ، نیاز به از خود گذشتگی و فداکاری دارد. به همین دلیل است که در این زمینه می نویسم.
-ویژگی کتاب خوب چیست؟چه کار کنیم خوب بنویسیم؟
کتاب باید خوش خوان باشد .متن جذاب داشته باشد. مردم حوصله خواندن کتاب چند صد صفحه ای را ندارندو متن مفصل نیاز روزگار ما نیست.
بخش انکار ناپذیر نویسندگی ،ذوق و استعداد و خیلی خواندن در حوزه مد نظر است.زیاد بنویسند و از نوشتن نترسند که ممکن است ضعیف باشد. بنویسند و بنویسند..کلاس های آموزشی شرکت کنند.نقش آموزش بسیار مهم است.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاهتان را بنویسید