تثبیت تمامیت ارضی قدم اول؛ روابط پایدار اقتصادی قدم دوم
سوریه به لحاظ ژئوپلیتیکی، سرزمینی و اقتصادی
اهمیت خاصی در منافع ملی و سیاست خارجه جمهوری اسلامی ایران دارد. بررسی اجمالی
روابط ایران و سوریه از بعد از انقلاب اسلامی تا کنون نشان می‌دهد با وجود تهدیدات
مشترک از جمله رژیم صهیونیستی، آمریکا، عربستان، جنبش‌های آزادی بخش فلسطین وغیره
همچنان این دو کشور خواهان تقویت اتحاد بین خود هستند. با شروع بحران 2011 سوریه نیاز به همکاری و گسترش روابط بین دو
کشور بیشتر احساس شد. ایران برای حفظ موقعیت استراتژیک خود درمنطقه شامات (سوریه)
از سیاست حفظ وضع موجود پیروی می‌کند و
در این راستا اتحادی با کشورهای روسیه و چین برای جلوگیری از سلطه غرب بر این
منطقه اتخاذ نموده و با تمام توان سعی نموده تا دولت قانونی بشار اسد حفط شود
زیرا سرنگونی اسد، باعث کاهش نمایش قدرت و منزوی شدن ایران، همچنین قطع ارتباط با
حزب الله می‌شود و ایران کانال استراتژیک خود را در منطقه از دست می‌دهد.
به همین علت جمهوری اسلامی ایران سیاست خارجی خود را در این راستا تنظیم کرده است.
سوریه علاوه بر اهمیت راهبردی عمومی، به دلیل
جایگاهش در جبهه مقاومت و ارتباط و اتحاد با جمهوری اسلامی ایران در محاسبات منطقه‌ای
و جهانی، اهمیت مضاعف پیدا کرده است. از این رو، تبیین این موقعیت برای ایران امری
ضروری است. بحران سوریه ماهیت ایران و
روسیه را از یک چارچوب منفعل تاریخی نسبت به نقش منطقه‌ای یکدیگر به یک قالب فعال
مبتنی بر همکاری منطقه‌ای در جهت منافع ژئوپلتیک تغییر داده است. متعاقب شروع بحران داخلی سوریه، ایران برای
حفظ امنیت ملی خود در قبال تهدید‌های به وجود آمده رویکرد حمایت همه جانبه خود را
از دولت بشار اسد به اجرا گذاشته است.
موقعیت
سوریه به گونه‌ایست که برخی از بازیگران دولتی سعی دارند نظم جدیدی را بر اساس منافع
امنیت ملی خود رقم بزنند. برخی از دلایل اهمیت سوریه برای قدرتهای منطقه‌ای و
بین المللی عبارتند از:
۱. مرکزیت سوریه به لحاظ راهبردی در
خاورمیانه
۲. پیوند سوریه با درگیریهای اعراب و
اسرائیل
۳. احساس خطر از ناحیه اسلام سیاسی و
بنیادگرایی اسلامی در کشورهای منطقه و روند روزافزون آن
ایران از مداخله
نظامی و ارائه کمک‌های مالی به سوریه منافع متعددی به دست آورد و به این وسیله تیکی
از متحدانش در منطقه را نجات داد؛ پل ارتباطی با حزب الله لبنان را حفظ کرد؛ خود
را به عنوان متحدی قابل اتکا در دوران سختی نمایش داد؛ و با استفاده از ظرفیت
دیپلماتیک خود، روسیه را به مداخله راضی کرد و تعهد خود را به متحدش بیشتر به
اثبات رساند. در هر صورت، نقش ایران در جنگ پیامد‌های بالقوه بلندمدتی برای منطقه
به همراه خواهد داشت.
حضور هر کشوری
در کشوری دیگر فقط هنگامی مشروعیت دارد که با اجازه کشور مقابل و در راستای تامین منافع
ملی آن باشد.کسب مقبولیت برای حضور نظامی در یک کشوری زمانی رضایت بخش خواهد بود
که افکار عمومی از جنگ رضایت داشته باشند
و و این آگاهی عمومی به مردم داده شود که حضور مستشاری ما در راستای منافع ملی،
منطقه‌ای و جهانی خود آنهاست.
رضا قلعه نوی
تحریریه نشریه هم شاگردی
اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاهتان را بنویسید