بی طرفان، بی شرفانند

هنوز
چند روزی از سالروز واقعه عاشورا بیشتر نگذشته است، واقعه­ای که کمتر کسی پیدا می­شود
که با شنیدن مصائبی که بر شهدا و اسرای آن گذشته­است دلش آشوب نشود و حالش متحول
نگردد و درس آزادگی و عزت را برای خود مرور نکند.
١۴٠٠ البته عجیب نیست که عده­ای هم مثل همان زمان یعنی
سال ۶١ هجری در آن جنگ نابرابر بی­طرف باشند و در این جنگ طرف هیچ کدام از دو طرف
جنگ را نگیرند و تنها نظاره­گر کشته شدن طفل شش ماهه و ٧٢تن از بهترین فرزندان
اسلام باشند ومظلومان و مستضعفان را تنها گذارند که زیر چکمه­های پولادین ستمگران
کشته شوند. 
مانند اینان را در طول
قرن اخیر زیاد دیده­ایم یا سخنرانی­هایشان را در سالهای اخیر شنیده یا مقالاتشان
را خوانده­ایم
اینان زمانی که مردم
در طول ٨ سال جنگ تحمیلی داشتند جوانانشان را پرپر و خونین بر روی دستهایشان تشییع
می­کردند و پدران و مادران بی پسر می­شدند و فرزندانشان یتیم و انسانهایی بهترین
دوران زندگی­شان را در شرایط سخت جنگی سپری می­نمودند تا خرمشهر، المحمره نشود و
تهران، الطهران و پدران فرزندان این آب و خاک، خون­خواران بعثی نباشند و شرف و عزت
ایرانی به تاراج برده نشود ایشان در تهران و یا دیگر شهرها یا آن­سوی مرزها در
اروپا و آمریکا با خیال آسوده زندگی می­کردند و خود را در این جنگ بی طرف می­انگاشتند
و زمانی که جنگ تمام گشت با قلم خود تیغ کشیدند و با طعنه­های زهرآگین­شان دل مردمانی
را که سال­های عمرشان به دفاع از اسلام و انقلاب سپری شده­بود، خون نمودند.
یا اینانی که در طول
قرن اخیر که مردم ایران در فقر و تنگدستی شب­ها را صبح و روزها را شب می­کردند در
خانه­های چند صد متری­شان سپری می­نمودند و هر روز فربه­تر از دیروز خون ملت را در
شیشه­های دلار و سکه می­کردند و می­کنند، اینانی که هیچگاه پایشان را نه به مناطق
محروم گذاشته­اند و نه با درد مردمان روستا و شهرهای کوچک و مناطق فقیرنشین شهرهای
بزرگ آشنایی ندارند، اینانی که همیشه طلبکارند و حق خود را با گران نمودن اجناس و
دلالی­های چند واسطه از مردم طلب می­کنند، اینانی که در طول این چند سالی که تحریم­گران
جهانی پایشان را در زیر گلو ملت گذاشته بودند و موجب چندین شک ارزی و سر درگمی
اقتصادی داخلی شدند نه تنها سفرهای دبی و آنتالیا و تایلندشان کم نشد؛ بلکه
تعطیلات­شان را در سواحل اروپا و آمریکا می­گذراندند و در زمانی که تولیدکنندگان
نمی­توانستند مواد اولیه و قطعات ماشین آلاتشان را برای تولید وارد کنند، با بی
طرفی در این جنگ اقتصادی، گوشی­ها و لوازم و ماشین­های چند صد میلیونی­شان را وارد
ایران نمودند و در خیابان­های ایران آنان رابه نمایش می­گذاشتند و حال که انگار
قرار است تحریم­ها برداشته شود شادمانی می­کنند و برای دوران تحریم علیه ملت ایران
اشک تمساح می­ریزند.
به راستی که اگر
باورمان این باشد که “کُلُ یَومٍ عاشُورا وَ کُلُ اَرضٍ کَربَلا” این بیت شعرهم شرح حال اینان است:
در کرببلا بی­طرفان بی­شرفانند                  تاریخ همان است، حسینی و یزیدی